อัตชีวประวัติ...กฤษณะ ไตรลักษณ์
(ประธานชมรมวัชรธาตุ)
ตอน 4 บททดสอบ แห่งอุปจรสมาธิ
เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากจัดการงาน ในชีวิตประจำวัน ที่พ่อแม่มอบหมายแล้ว
ก็รืบเข้าไปพบคุณตาแต่เช้า เมื่อพบท่าน ท่านได้ยื่นกระดาษให้แผ่นหนึ่ง
เขียนด้วยลายมือท่าน บนหัวกระเขียนว่า คาถาขุนแผนเสกหญ้าให้ม้าสีหมอก
ส่วนด้านล่างก็เป็น คำภาวนา ของคาถา ท่านให้ผมไปท่องจำให้ขึ้นใจ
ตัวคาถานั้นไม่ยาวมาก ประมาณ 2-3 บรรทัด ของกระดาษ A 4 ท่านบอกว่าเมื่อท่องจนขึ้นใจแล้ว
ให้ภาวนาให้ครบสามจบ และให้ไปหารังมดง่าม ซึ่งมีอยู่ทั่วไปในบริเวณบ้าน
ที่ค่อนข้างชื้น ตามตุ่มน้ำฝน ให้เอามือแหย่ไปในรังมด จนมดไต่ขึ้นตามมือ ห้ามทำร้ายมัน
หากโดนกัดให้เอา น้ำราดตามต้นแขน มด จะตกลงไปตามแรงน้ำ ผมใช้เวลาท่องจำอยู่ครึ่งวัน
จนจำได้ขึ้นใจ ก็เริ่มมองหาที่ทดลอง เดินหาอยู่รอบบ้าน เจอรังมดง่ามขนาดใหญ่ อยู่ข้างๆตุ่มน้ำ
หลังครัว สถานที่ถือว่าเหมาะ หากโดนมดกัด จะได้ตักน้ำจากตุ่ม รดต้นแขนได้ทัน ผมนั่งยองๆตรงรังมดง่าม
พร้อมบริกรรม คาถา ขุนแผนเสก หญ้าม้าสีหมอก ได้ 3 จบ กำลังเอาแขนแหย่รังมด ในใจคิดจะรอดมั้ย
แถมจาก 3 จบ เป็น 9 จบ ดีกว่า เผื่อเหนียว หลังบริกรรมครบ 9 จบ ตัดสินใจ
แหย่มือต้นเข้าไปที่รัง มดง่าม มดง่ามค่อยไต่มือผมขึ้นมา จากมือ ไปต้นแขน ผมรู้สึกเจ็บจี๊ด
ขึ้นมาทันที โดนกัดครับ เอาดิ รีบตักน้ำจากตุ่ม มารดแขนทันที แขนเต็มไปด้วย รอยผืนแดงๆจากมดง่าม
นับสิบรอย ผมไปนั่งทำใจอยู่ นับชั่วโมง จึงลองกลับมาทำใหม่
ครั้งนี้ตั้งใจ ระงับความ กังวล ตั้งสมาธิ จนจิตใจเบาสบาย
บริกรรมบทสวดไปจน ครบ 9 จบ ในขณะที่แหย่มือลงไปที่รังมดง่าม
พยายามทรงอารมณ์ใว้ไม่ให้เคลื่อน มดง่ามค่อยๆไต่จากมือ มาที่แขน นับร้อยๆ
แต่คราวนี่มันกลับไต่ขึ้นมือ โดยไม่กัด เหมือนมาสำรวจพื้นที่แล้วเดินกับรังของตนไป
เมื่อทดลองแหย่มือลงไปในรังมด ร่วม 10 นาที แล้ว ผมจึงค่อยๆเอามือ
ออกจากรังค่อยๆเอาน้ำราดมดที่ตกค้างอยู่ ที่ต้นแขน และมือจนหมด ไปรายงานผลทดลองให้
คุณ ตา ทราบ ท่านยิ้ม แล้วบอกให้ผมทำบ่อย พยายาม นั่งกรรมฐาน มากๆ
หากอารมณ์กรรมฐานแปลกไปจากเดิม ให้มารายงานให้ท่าน ทราบ จะได้ทดสอบอารมณ์ กรรมฐานได้อย่าง
ถูกต้อง อารมณ์ กรรมฐานที่เป็นอยู่ขณะนี้ คือ อารมณ์ ของ อุปจารสมาธิ เพิ่งแค่นิดเดียว ยังเห็น สวรรค์ นรก
ไม่ได้ ให้ทำมากๆ เพื่อให้เกิด ความชำนาญ